Vandaag verscheen in de Financial Times een artikel over Zwitserland. De FT vertegenwoordigt het internationale grootkapitaal en maakt zich dus ernstige zorgen over de neiging van het vrije Zwitserse volk om het heft in eigen hand te nemen. Wat ook opvalt is hoezeer die belangen van het grootkapitaal overeen komen met de belangen van de EU.
Hiermee wordt nog eens duidelijk hoezeer de EU aangestuurd wordt door het lobby apparaat van de internationals. Het internationale bedrijfsleven, zo stelt de FT, maakt zich ernstig zorgen over de inkomensnivelering die Zwitserland via referenda afdwingt. Hoe moet dat nu met die topinkomens? Als de EU een democratische organisatie was, luisterend naar de wil van het volk, dan zou er ook respect zijn voor het feit dat de Zwitsers zich via een goed functionerend referendumsysteem vier keer per jaar zelf regeren. Maar de EU kan het niet verkroppen dat het soevereine Zwitserland (in 1990 wilde de Zwitserse regering zich bij de EU aansluiten, maar de Zwitsers stemden dat weg) een eigen koers vaart en komt dus met strafmaatregelen. Bijvoorbeeld als de Zwitsers per referendum afdwingen dat men een stop wil op de immigratie uit de EU. Want, zegt de EU dan, het recht op vrij verkeer is ononderhandelbaar. En ook al maakt Zwitserland geen deel uit van de EU, dan nog moet het gehoorzamen aan de nooit door enige volksmeerderheid ondertekende wetten van het vrije verkeer binnen de EU.
Dit wordt afgedwongen middels een zogeheten guillotine systeem in de onderhandelingen: Trekken de Zwitsers zich terug uit één onderdeel van de overeenkomst met de EU, dan vervalt automatisch de hele overeenkomst. Zo wil de EU Zwitserland in het pact wurgen.
Blondemevrouw 