De vlammen slaan uit het dak, de rook is van kilometers ver te zien, je hoort een vrouw en haar dochters gillen vanuit een slaapkamer, het huis staat overduidelijk in brand en ondanks het luid geroep ‘brand!’, komt niemand helpen blussen. De buren denken dat de vlammen niet over zullen slaan op hun huis, de brandweer heeft andere prioriteiten. Met een handblusser ga je de strijd aan met het vuur, terwijl je dondersgoed weet dat je het hiermee niet gaat redden. Maar je hebt tenminste een poging gewaagd de boel te redden. Je hebt in ieder geval iets gedaan. En je hoopt dat de mensen in de omgeving de vlammen zien, de vrouw en meiden horen schreeuwen en je komen helpen. Dat is het lot van degene die het islamprobleem doorgrondt.
Het is geen hobby, het is geen trend, het is geen tijdverdrijf, het is geen aangename bezigheid, het is geen ontspanning; kritiek op islam komt voort uit een gevoel van urgentie gebaseerd op liefde. Liefde voor de mens, liefde voor verworven vrijheden, liefde voor veiligheid, liefde voor de vrijheid van meningsuiting, liefde voor zelfstandig denken, liefde voor het individu, liefde voor persoonlijke ontwikkeling, liefde voor vooruitgang, liefde voor gezelligheid, liefde voor saamhorigheid, liefde voor harmonie, liefde voor de wetenschap, liefde voor het onderwijs, liefde voor dieren, liefde voor de toekomst van de mensheid, liefde voor vrede, liefde voor autonomie, liefde voor het individuele recht op zelfbeschikking, liefde voor ontplooiing, liefde voor humor, liefde voor kritiek, liefde voor de Nederlandse cultuur, liefde voor de westerse cultuur, liefde voor de schuldcultuur, liefde voor de aarde, liefde voor breeduit lachen, liefde voor eendracht, liefde voor blijdschap, liefde voor de vrouw, liefde voor kinderen, liefde voor de man, liefde voor het lichaam, liefde voor het geweten, liefde voor emoties, liefde voor gevoelens, liefde voor empathie, liefde voor het leven, liefde voor liefde.
Iemand zei laatst te verwachten dat na de volgende twee islamitische moordaanslagen, het immigratiebeleid zal veranderen. Ik zie dat helaas niet gebeuren. Sinds 2001 zijn er meer dan 20.000 islamitische moordaanslagen uitgevoerd. Als Theo van Gogh, Manchester, Madrid, Londen, Parijs, Toulouse, Verviers, Joods Museum Brussel, Sydney, New York, Mumbai en 19.990 andere islamitische aanslagen in iets meer dan 10 jaar tijd niet resulteren in het aanpassen van het beleid ten aanzien van islam, gaan de volgende twee aanslagen dat ook niet bewerkstelligen. Politici hebben hun koers bepaald en houden hieraan vast. Een revolutie vanuit het niet-islamitische volk blijft uit.
Hans Jansen legt uit waarom; “Revoluties breken niet uit omdat achtergestelden het ellendig hebben en het steeds ellendiger krijgen. Revoluties breken uit wanneer het beter gaat dan tevoren, en er uitzicht bestaat op verdere verbeteringen.”
Voor het niet-islamitische volk wordt het steeds ellendiger. Tegelijkertijd krijgt islam het steeds beter. De revolutie komt dus vanuit islam, niet vanuit het niet-islamitische volk. Toch geeft een deel van de burgers zich niet zomaar over aan dit ogenschijnlijk vaststaande feit. De buren zien het brandende huis niet als hun probleem. De brandweer heeft andere prioriteiten, maar steeds meer mensen pakken de handblusser op. En als er genoeg mensen zijn die zich inzetten met een handblusser, wordt het vuur alsnog bestreden en worden de vrouw en haar dochters bevrijd uit de dodelijke situatie. Het zal veel meer tijd kosten dan het ingrijpen door de brandweer had gekost, maar het is uiteindelijk een kwestie van doorzetten. Dat gevoel van urgentie gebaseerd op liefde zal vroeg of laat resultaat hebben.
Handblussers; we are many and more will follow your lead. Strijd de goede strijd.
Blondemevrouw 