Justitie en de rechtbank misbruiken ons rechtssysteem om een politiek statement te maken

Door Blondemevrouw

Somaliër Mohammed M. verkracht en wurgt in oktober 2016 een Nederlandse vrouw. Hij berooft haar tevens van haar telefoon. Aangifte doen wordt de Nederlandse vrouw vervolgens ontmoedigd en moeilijk gemaakt door politie. Ook onderzoek blijft uit. Getuigen worden niet gehoord.

Ronald M., Danny H., Marco H., Jeroen B. en Raymond S. gooiden uit frustratie met betrekking tot het openen van een AZC in hun omgeving twee bierflesjes met een brandbare vloeistof tegen de buitenkant van een moskee. De schade was nihil en niemand raakte gewond, omdat ze bewezen knullig te werk gingen en een ander het vuurtje met de voet kon uittrappen.

De Nederlandse vrouw heeft ‘vind mijn iphone’ ingeschakeld en weet dus op eigen initiatief haar verkrachter te vinden. Politie gaat zonder huiszoekingsbevel langs en het bezoek levert niets op. DNA van de dader dat de vrouw in het haar had, wordt door justitie pas veel later onderzocht. Ook de aangifte van de vrouw wordt pas twee weken na de verkrachting opgenomen. En alleen dankzij haar aanhoudendheid wordt alsnog aangifte opgenomen.

Pas in februari 2017 wordt de Somalische verkrachter aangehouden. Zowel justitie als media zwijgen over de zaak, omdat in maart 2017 de verkiezingen zijn. Mohammed is namelijk als ‘asielzoeker’ Nederland binnengekomen en deze verkrachting openbaar maken, speelt Wilders in de kaart.

Op 9 juni 2017 is de rechtszaak. De officier van justitie eist 32 maanden cel, waarvan 6 voorwaardelijk. Met aftrek voorarrest en goed gedrag, staat deze verkrachter na 15 maanden weer buiten.

Update: zelfs nog eerder. Straf: 18 maanden, waarvan 6 voorwaardelijk. 12 maanden cel, met aftrek voorarrest, staat dus met hooguit 7 maanden weer buiten. Klaar om opnieuw vrouwen te verkrachten en hun levens te vernietigen. Misogyne rechters, misogyne rechtsstaat.

Tegen Ronald, Danny, Marco en Jeroen was de eis van de Officier van Justitie 4 jaar celstraf, waarvan 1 jaar voorwaardelijk. Hiertoe zijn ze ook door de rechter veroordeeld, wegens een poging tot brandstichting met een terroristisch oogmerk. Vanwege de toevoeging van een terroristisch oogmerk, zijn ze automatisch naar de speciale gevangenis in Vught gebracht. Ze zitten tussen de jihadisten, moslimfundamentalisten en enkele teruggekeerde Syriëgangers, waar ze dagelijks worden bedreigd.

In beide zaken is de rechtspraak politiek gemotiveerd. Voor Mohammed is de straf laag vanwege politiek beleid en prioriteiten van Justitie, dat asiel toekennen belangrijker is dan de Nederlandse wet uitvoeren en Nederlandse vrouwen beschermen.

Voor Ronald, Danny, Marco en Jeroen is de straf onevenredig zwaar, door niet alleen een te hoge celstraf op te leggen, maar vooral door hen onder het zware detentie-regime te plaatsen tussen de jihadisten en moslimfundamentalisten na zich openlijk tegen hun komst naar Nederland en tegen hun ideologie uit te spreken.

Zij worden als voorbeeld gesteld en onevenredig hard aangepakt door Justitie die zich als een verlengstuk van politiek beleid opstelt.

Tweederde van de naar Islamitische Staat afgereisde jihadisten die weer terugkeren naar Nederland, wordt niet vervolgd. Van de overige eenderde is slechts 20% (3 jihadisten) veroordeeld voor het trainen of strijden in het kalifaat. De meeste Syriëslachters die terugkeren worden dus niet eens vervolgd, terwijl zij degenen zijn die in Vught opgesloten zouden moeten worden.

Maar de politiek gekleurde rechtbank stopt Ronald, Danny, Marco en Jeroen wel in Vught. Het is een grove schande en het heeft niets meer te maken met eerlijke rechtspraak maar alles te maken met een politiek statement.

 

Ter illustratie:
Fouad B. en Youssef A. hebben twee meisjes van vijftien en zeventien jaar langdurig gedwongen zich te prostitueren. Al hun vrienden mochten de meisjes gratis verkrachten. Andere klanten moesten Fouad en Youssef betalen om de meisjes te verkrachten. Celstraf: 32 maanden waarvan 10 maanden voorwaardelijk.

Mirjam Aberkan werd door haar moeder vermoord door een messteek in haar hart, uit eerwraak, omdat Mirjam te verwesterd was en een niet-islamitisch vriendje zou hebben. De moeder kreeg slechts 3 jaar celstraf, omdat de rechtbank het belangrijk vindt dat zij snel terugkeert naar haar gezin, omdat de kleinste kinderen hun moeder nodig hebben.

Natuurlijk hadden Ronald, Danny, Marco en Jeroen de twee bierflesjes met brandbare vloeistof niet tegen de moskee moeten gooien. Al is hun frustratie te begrijpen en zijn hun zorgen over verkrachtingen en pedofilie aantoonbaar gegrond. Maar zij worden vanwege de politieke visie van justitie onevenredig hard aangepakt.

Harder dan terugkerende jihadisten, harder dan verkrachters en harder dan kindermoordenaars. Niet alleen gestraft met een celstraf, maar extra gestraft door hen tussen jihadisten en moslimfundamentalisten te plaatsen, waar zij tijdens hun celstraf dagelijks moeten vrezen voor hun leven. Verplaats Ronald, Danny, Marco en Jeroen dan in ieder geval op korte termijn naar een reguliere afdeling, met een regulier regime.

Justitie en de rechtbank misbruiken ons rechtssysteem om een politiek statement te maken.