In de Volkskrant vinden we een column van GoedVolk-mevrouw Renée Braams. ‘Met een hoofddoek zet je jezelf buiten spel’. Met dit stukje toont mevrouw lef door huidige maatschappelijke problemen te benoemen. In de Volkskrant nota bene.
Een vriendelijke lach en een opgewekte stem heeft ze, de optometrist die mijn ogen gaat onderzoeken. Maar als ik van haar witte doktersjas en vrolijke gezicht omhoog kijk, zie ik een enorm gekleurde hoofddoek. Onmiddellijk wil ik opstaan en weglopen. Ik wil niet dat iemand met een hoofddoek druppels in mijn ogen gooit.
Netjes vind ik dat niet van mezelf, maar als ik eerlijk ben: mijn afschuw van hoofddoeken is enorm. Daar sta ik dan. Medeburgers hoor je zonder vooroordelen tegemoet te treden. Mijn vraag is of mijn afschuw van hoofddoeken terecht is. Die afschuw is er, omdat ik denk dat de intentie van het dragen van de hoofddoek ligt in het ‘épater le bourgeois’; de wens de burgerman te schokken.
Ik ben die burgervrouw, en ik voel me geschokt. Een hoofddoek geeft aan mij de boodschap: ik heb lak aan alles en iedereen.
Dan zeg ik in gedachten terug: de maatschappij, dat ben jij! En als jij lak aan mij hebt, wil ik niet dat jij mijn ogen druppelt!
Is het een vooroordeel van mij, dat ik denk dat iemand met een hoofddoek zichzelf presenteert als een antisociaal wezen? Heb ik ongelijk en vinden de meeste mensen die een hoofddoek dragen zo’n lap stof gewoon mooi?
Eén ervaring pleit voor het laatste: in de kleedkamer van het zwembad keek en wees mijn toen een jaar of zeven oude dochter eens met grote afkeer naar een in lappen gehulde vrouw van een jaar of dertig. De vrouw toonde zich oprecht gekwetst, en mijn dochtertje en ik namen die les ter harte.
Maar… als je gezichtsbedekkende kleding gewoon mooi vindt, kun je er ook voor kiezen deze niet te dragen in de openbare ruimte. Wie de hoofddoek en/of gezichtsbedekkende kleding draagt, onderstreept toch hoe hij zijn eigen plan trekt; ik ben ik, en ik heb schijt aan iedereen die me niet pruimt zoals ik ben.
Is dit een maatschappelijk relevante column? Ik vrees van wel. Ik ben bang dat de tweedeling tussen degenen die kunnen bereiken wat ze willem en degenen die afhaken, steeds groter wordt.
Renée Braams is typisch GoedVolk. Ze heeft iedere letter van het bovenstaande geschreven, op de woorden ‘hoofddoek’ en ‘gezichtsbedekkende kleding’ na. Zij schreef namelijk over tatoeages.
Zoals Theo Maassen in zijn show durfde te zeggen dat iemand met oordopjes in, muziek luisterend, zich meer van de Nederlandse samenleving afkeerde, dan een vrouw met hoofddoek, vindt ook GoedVolk-mevrouwtje Braams, dat iemand met een tatoeage zich meer van de maatschappij afkeert, dan een vrouw met hoofddoek.
Laf volk, hoog en droog in de ivoren toren, anderen als proleet en minderwaardig bestempelend en de realiteit van de huidige problematiek ontkennend.
Braams wil weglopen bij een prima arts, omdat diegene een tatoeage heeft, die onder de mouw van haar witte dokterjas weggestopt, met een beweging plotseling iets zichtbaar wordt. Mensen met tatoeages zetten zichzelf buiten spel. Een hoofddoek wordt niet onder kleding gedragen, maar in your face opgedrongen. En het staat ook nog eens voor de onderdrukking van de vrouw, die vanuit islam verantwoordelijk wordt geacht voor het verleiden van de man indien zij geen hoofddoek draagt, waardoor de man zich vervolgens onmogelijk kan beheersen en tot verkrachting overgaat. Daarnaast zegt een vrouw die ‘zogenaamd vrijwillig’ een hoofddoek draagt, dat zij zich verheven voelt boven vrouwen zonder hoofddoek en dat zij de westerse cultuur afwijst. Een hoofddoek zou Renée Braams in dat opzicht niet misstaan.
Nee, iemand met een tatoeage zet zichzelf buiten spel en geeft de boodschap: ik heb lak aan alles en iedereen.
Renée Braams, ik heb inderdaad lak aan jou en je GoedVolk-meninkje;
Blondemevrouw 