Demonstreren is succesvol de kop ingedrukt. Het heeft nog slechts zin om te gaan demonstreren als je politiek correcte denkbeelden hebt en in opstand komt tegen het beleid met betrekking tot de zorg of tegen zoiets als racisme. Niet dat het tot resultaten leidt, maar het schaadt je in ieder geval niet. Als je echter wilt demonstreren tegen de tot haat en geweld aanzettende islam of tegen het immigratiebeleid, ligt dat anders. Het ontmoedigingsbeleid van de media en de fascistische anti-fascisten werpt zijn vruchten af.
Organiseer een demonstratie tegen de fascistische islam en het loopt gegarandeerd uit op chaos en geweld. Al heb je een groep van 10.000 man samen gebracht, die vreedzaam willen demonstreren, het gaat altijd mis. Zij zijn namelijk niet de enigen die zich aansluiten bij de demonstratie. Los van het handjevol neo-nazi’s dat de gelegenheid aangrijpt, is daar namelijk de invloed van de fascistische anti-fascisten. Deze groep meent het alleenrecht te hebben op fatsoen en is bereid dit onfatsoenlijk aan anderen op te dringen. In de volksmond ‘links’ genoemd, in de praktijk meer fascistisch dan velen inzien. Zij saboteren met groot succes iedere demonstratie van mensen met (terechte) kritiek op islam en het immigratiebeleid.
Je kunt op voorhand niet bepalen wie met de demonstratie meelopen. Het gevolg hiervan is, dat de fascistische anti-fascisten de demonstratie in een handomdraai tot een nazi-beweging kunnen bestempelen. Zij gaan naast je staan, doen een hitlergroet en jij bent de nazi. Zij lopen mee, beginnen met geweldpleging en vernieling en jij bent de agressieveling. En zij worden gesteund door de welwillende mainstream media, die geen kans onbenut laat om dergelijke demonstraties succesvol als hernieuwd nazisme te bestempelen. En je doet er niets aan. Wat je niet kunt veranderen, moet je accepteren.
Moslims die demonstreren ‘tegen Israël’, voor de gazabewoners en voor ISIS, hebben er geen moeite mee dat er moslims naast hen staan met nazi-vlaggen, hakenkruizen, met ISIS-vlaggen, die ‘dood aan alle Joden’ roepen, die de hitlergroet brengen. Zij staan daar en zij gaan nergens heen.
Demonstrerend tegen de haatdragende en tot geweld aanzettende islam, maakt mij dus kennelijk een nazi, dankzij guilty by association. Overduidelijk schieten argumenten tekort en is karaktermoord de laatste strohalm. Prima. Ik ben volgens de fascistische anti-fascisten een nazi en ik ben er trots op. Trots dat mijn argumenten kennelijk te sterk en te feitelijk zijn. Trots dat ik opkom voor verworven vrijheden. Trots dat ik me de mond niet laat snoeren. Trots dat ik me niet vrijwillig laat onderwerpen. Familie en vrienden weten dat ik geen nazi ben. Sterker nog; zowel mede- als tégenstanders in het debat, weten dondersgoed dat ik geen nazi ben. Het wordt dus tijd, dat die walgelijke trucjes geen invloed meer hebben op de keuze de straat op te gaan.
Het verbieden van demonstraties met angst voor geweld als argument, heeft een uiterste houdbaarheidsdatum. We zullen net als in Duitsland de straat op moeten gaan. Als de aantallen groot genoeg worden, zal dit tot resultaat leiden. Het gaat hierbij niet alleen om het aanpassen van politiek beleid, maar vooral om het afgeven van een duidelijk signaal aan zowel beleidsmakers, als aan een ieder die met de koran in de hand de wens heeft de rechtsstaat omver te werpen en droomt van maximale onderwerping. En we moeten ons door niets en niemand laten stoppen in het binnen de geldende wetten duidelijk maken dat de grens bereikt is.
Blondemevrouw 