Voor Theo. Ik mis je, iedere dag opnieuw.
Als Allah zich opnieuw in de Levende Stof gevangen geeft, zal hij als varken terugkeren, hoogstens in staat een paar lettergrepen te formuleren, miskend en verguisd en geranseld, maar ik zal Hem begrijpen en meteen met Hem naar bed gaan, maar ik doe zwachtels om Zijn pootjes, opdat ik niet te veel schrammen krijg als Hij spartelt bij het klaarkomen. Allah Zelf zou bij mij langs komen in de gedaante van een éénjarige, zacht roze varken en voor de deur staan en aanbellen en zeggen: “Blondemevrouw, die columns van je – weet je dat Ik bij sommige stukken gehuild heb?” Mijn Heer en mijn Allah! Geloofd weze Uw Naam tot in alle Eeuwigheid! Ik houd zo verschrikkelijk veel van U”, zou ik proberen te zeggen, maar halverwege zou ik al in janken uitbarsten, en Hem beginnen te kussen en naar binnen trekken, en na een geweldige klauterpartij om de trap naar het slaapkamertje op te komen, zou ik Hem drie keer achter elkaar langdurig in Zijn Geheime Opening bezitten met mijn voorbinddildo.
Na de moord op Pim Fortuyn en in aanloop naar de moord op hemzelf, ging Theo van Gogh in gesprek over de islam met Nazmiye Oral voor de Nederlandse Moslimoproep. Hij legt uit dat hij islam als de grootste bedreiging ziet, die het vrije westen beroert en dat het multikul-experiment mislukt is. Het gevolg hiervan is, zegt hij, dat we nu geconfronteerd worden met een grote minderheid, die niet cultureel geïntegreerd is, maar die vijandig staat tegenover de westerse waarden, zoals de vrije meningsuiting. Wat hij voortdurend merkte als autochtone Nederlander, is dat hij kennelijk andere maatstaven dient aan te leggen voor uitingen van de islam dan voor het christendom. Hij vertelt hoe Gerard Reve in 1966 met een omschrijving van god kwam, als een ezeltje dat van achteren genomen wordt en dat Reve hiervoor vrijgesproken is. Theo vroeg zich af of je zoiets anno 2002 over de islam en Allah kan zeggen. Nou Theo, het is nu 2014 en ik heb het gezegd. Ter ere van jou, jouw unieke karakter en jouw moed. Je wordt zo heel gemist.
Over godsdienstvrijheid zei Reve het volgende: “Het is ook een recht er géén godsdienst op na te houden, een recht waaraan in ons land nog wel het een en ander mankeert. Het recht om het geloof in het algemeen, of enige godsdienstige idee in het bijzonder, welke dan ook, te bestrijden en te bespotten. Het is niet de taak van een moderne, pluralistische, democratische rechtsstaat de aanhangers ener godsdienstige overtuiging een speciale bescherming te verstrekken, die hij de aanhangers van bij voorbeeld een politieke overtuiging onthoudt. Om het kort en krachtig te zeggen: deze wet verleent de godsdienstige burger een volstrekt ongrondwettelijke bevoorrechting.“
“Zonder vrijheid van meningsuiting zijn er geen andere vrijheden meer. Juist in tijden van grote crisis moet een samenleving de grootst mogelijke openheid betrachten. Alles moet op tafel komen, alles moet besproken worden. Dat is de enige weg naar een oplossing.” – Salman Rushdie
Lieve Theo, tien jaar nadat je halal werd afgeslacht, zou ik je graag beter nieuws brengen, maar er is niets veranderd in positieve zin. Het is juist erger geworden. Ik wil niet dat je je omdraait in je graf, maar er zijn zelfs resoluties om islamofobie actief te bestrijden en er worden inmiddels alleen maar meer mogelijkheden gezocht door machthebbers en beleidsmakers om kritiek op islam de kop in te drukken. Maar we geven niet op, we laten ons niet onderdrukken door die geïmporteerde achterlijke cultuur en degenen die islam faciliteren. Kritiek op islam is geen haat, maar liefde.
Vandaag zal ik ter ere van jou, Theo, Allah drie keer achter elkaar langdurig in Zijn Geheime Opening bezitten met mijn voorbinddildo. Rust zacht, het is nu aan ons.
Vanaf 5 min. 12:
Blondemevrouw 