De westerse maatschappij en haar onderwijs werden enige tijd gekenmerkt door het stimuleren van kinderen en jongeren zich te ontwikkelen als individu op basis van een zelfstandig denkproces. Op papier een prachtige basis om de mensheid op het gebied van onder andere beschaving en vrijheid naar een hoger niveau te tillen. In de praktijk resulteert dit echter in het ontstaan van uiteenlopende visies. Dit terwijl beleidsmakers, machthebbers en hun aanhangers een homogene visie op politieke onderwerpen prefereren. Het politiseren van het onderwijs biedt dan uitkomst. Inmiddels wordt hele generaties geleerd wát men moet denken, in plaats van hóe te denken.
Dit experiment (onderstaande video) met Steven Spielberg, toont aan dat feiten onderschikt zijn gemaakt aan het willen voldoen aan politiek correcte maatschappelijke verwachtingen:
Generaties wordt geleerd wát de ‘juiste mening’ is, terwijl hen geleerd zou moeten worden hóe een eigen mening te vormen. Het gevolg: een spastische spagaat in de hersenen. Kansloos. Ontegenzeggelijke feiten worden gemakkelijk gediskwalificeerd, om de realiteit om te buigen tot een leugen die past in de gewenste mening. Je zou het haast geestesziek noemen.
Het onderwijs wordt benaderd vanuit een eenduidige (politieke) visie, die gericht is op het creëren van een zo groot mogelijke groep met één homogene – door beleidsmakers en machthebbers goedgekeurde – visie. Liever een grote groep volgzame onnozelen dan innovatieve, creatieve en eigenzinnige (doch mondige) burgers. Dat is niet progressief, maar regressief.
Het westerse onderwijs wordt als instrument ingezet om kinderen en jongeren vanaf het basisonderwijs te leren wát de juiste mening is. Voor het eerst in de geschiedenis is een échte hervorming noodzakelijk. Het onderwijs móet gedepolitiseerd.
Depolitiseer het onderwijs, nú.
Blondemevrouw 